Dag van vertrek en eerste indrukken
Door: Tarryn
Blijf op de hoogte en volg Tarryn
29 Juni 2014 | Suriname, Paramaribo
Pfff zaterdag 28 juni, het is zover! Nu werd het menens, 2 maanden naar Suriname. De reis begon vroeg naar Schiphol. Eenmaal aangekomen bleek het enorm druk te zijn bij de klm balies. Na het inleveren van mijn koffer hebben we nog even wat gegeten en gedronken. Toen terug naar de balies en de douane om Sabine te zoeken. Wij zouden vanaf daar samen verder gaan aangezien wij naar hetzelfde huis zouden gaan, hier in Paramaribo.
Na een hoop geknuffel en tranen stonden we dan in de rij voor onze paspoort controle. Daarna nog veel uitzwaaien, nog meer tranen, en elkaar even een knuffel gegeven. Nu konden we niet meer terug, dus kom op....weg die tranen, verman je en op naar de gate.
Daar weer een tijd in de rij gestaan omdat het hele vliegtuig vol zit, en natuurlijk door de gehele bodyscan. Door de slurf, wat natuurlijk ook nog een lange tijd duurde, en uiteindelijk in het vliegtuig. Een vertraging opgelopen van ongeveer een half uur door de drukte maar toen gingen we eindelijk! De tranen schoten weer in de ogen toen we opstegen, even 1 keer goed slikken en toen ging het weer. De vlucht is gelukkig goed gegaan, af en toe wat muziek luisteren, 2 films gekeken, naar buiten zitten staren etc.
Het landen kwam in zicht, ik keek naar buiten en zag voornamelijk bruin water en enorm veel bomen!! Bruin en groen was dus het enige wat ik kon zien. Eenmaal geland op vliegveld Zanderij moesten we wachten totdat de trappen aan het vliegtuig bevestigd zaten. Ik kon eindelijk naar buiten, met mijn rugzak en handbagage in de hand. Ik zette een stap naar buiten en BAM!!!! 1 grote vieze, benauwde, drukkende lucht kwam me tegemoet. Ik keek om mij heen en zag Sabine al foto's maken van het vliegtuig. We liepen samen naar binnen en konden ook daar natuurlijk weer een eeuwigheid wachten totdat we door de paspoort controle heen waren.
Toen kwam het...wachten op de koffers. Sabine en ik lopen verder door en zien 2 banden en alle passagiers van dezelfde vlucht aan beide banden staan. Het was druk en ik zie ons nog daar staan....naar links en rechts kijken om onze koffers te vinden. We vonden het al gek dat we op beide banden moesten letten, dit was helemaal niet praktisch. Toen kwam de aap uit de mauw....het bleek gewoon 1 lange band te zijn maar door de drukte konden wij dit niet gelijk zien. Na een tijdje wachten kwam dan de koffer van Sabine, nu die van mij nog! Hij kwam maar niet en kwam maar niet, ik zag de laatste kar buiten geleegd worden en ik kreeg het al warm omdat ik dacht dat mijn koffer niet mee was gegaan. Ondertussen was iedereen al weg en daar stonden wij nog te wachten....en ja hoor, de laatste koffer was die van mij! En nu door naar balie 32 om ons te melden voor de ophaaldienst.
Daar zaten we dan eindelijk, in een busje met in totaal 12 personen die allemaal op een ander adres afgezet moesten worden. Ik keek mijn ogen uit toen we wegreden van het vliegveld. Smalle wegen, oude houten huisjes die op instorten staan, spelende kinderen buiten, vrouwen die hun was aan het wassen zijn in een ton met water en een wasbordje, en nog meer huizen die op instorten staan (in Nederland zouden wij er niet eens een stap in durven te zetten omdat we dan al bang zouden zijn dat hij instort met ons erin), koeien die broodmager zijn, nou noem het maar op. Een enorme shock kwam bij ons binnen en we waren nu erg benieuwd naar hoe onze woning eruit kwam te zien. Het werc donker en we waren al een uur onderweg vanaf het vliegveld. Sommigen waren al afgezet in lugubere woningen, en wij kregen het maar warmer en warmer. Waar zouden wij terecht komen?
Na een 2 uur durende rit, en vaak de weg gevraagd te hebben (de taxichauffeur wist ook niet waar het was) kwamen we dan eindelijk aan. Een warm welkom van alle andere vrijwilligers in het huis en tijd om te acclimatiseren. We kregen een korte rondleiding door het huis en heel wat informatie van iedereen. Het was allemaal zo overweldigend, het duurde echt even totdat ik weer normaal adem kon halen. Het huis heeft 10 slaapkamers, 6 boven en 4 beneden. Ik slaap boven. Leuke, aardige, enthousiaste bewoners in het huis. Ondertussen de koffer uitgepakt, klamboe opgehangen etc. Nog even beneden bij de hangmatten wat gekletst en toen naar bed.
De eerste nacht verliep niet zoals gehoopt. Ik was erg moe door de hele reis en alle indrukken dus ik dacht wel goed te kunnen slapen, maar helaas. Ik moet nog erg wennen aan alles hier. Nu mijn eerste officiele blog onder mijn klamboe in bed aan het schrijven. Vandaag een nieuwe dag. We zien wel waar het schip strand. Het zal vast allemaal goed komen!
Liefs uit Paramaribo
Na een hoop geknuffel en tranen stonden we dan in de rij voor onze paspoort controle. Daarna nog veel uitzwaaien, nog meer tranen, en elkaar even een knuffel gegeven. Nu konden we niet meer terug, dus kom op....weg die tranen, verman je en op naar de gate.
Daar weer een tijd in de rij gestaan omdat het hele vliegtuig vol zit, en natuurlijk door de gehele bodyscan. Door de slurf, wat natuurlijk ook nog een lange tijd duurde, en uiteindelijk in het vliegtuig. Een vertraging opgelopen van ongeveer een half uur door de drukte maar toen gingen we eindelijk! De tranen schoten weer in de ogen toen we opstegen, even 1 keer goed slikken en toen ging het weer. De vlucht is gelukkig goed gegaan, af en toe wat muziek luisteren, 2 films gekeken, naar buiten zitten staren etc.
Het landen kwam in zicht, ik keek naar buiten en zag voornamelijk bruin water en enorm veel bomen!! Bruin en groen was dus het enige wat ik kon zien. Eenmaal geland op vliegveld Zanderij moesten we wachten totdat de trappen aan het vliegtuig bevestigd zaten. Ik kon eindelijk naar buiten, met mijn rugzak en handbagage in de hand. Ik zette een stap naar buiten en BAM!!!! 1 grote vieze, benauwde, drukkende lucht kwam me tegemoet. Ik keek om mij heen en zag Sabine al foto's maken van het vliegtuig. We liepen samen naar binnen en konden ook daar natuurlijk weer een eeuwigheid wachten totdat we door de paspoort controle heen waren.
Toen kwam het...wachten op de koffers. Sabine en ik lopen verder door en zien 2 banden en alle passagiers van dezelfde vlucht aan beide banden staan. Het was druk en ik zie ons nog daar staan....naar links en rechts kijken om onze koffers te vinden. We vonden het al gek dat we op beide banden moesten letten, dit was helemaal niet praktisch. Toen kwam de aap uit de mauw....het bleek gewoon 1 lange band te zijn maar door de drukte konden wij dit niet gelijk zien. Na een tijdje wachten kwam dan de koffer van Sabine, nu die van mij nog! Hij kwam maar niet en kwam maar niet, ik zag de laatste kar buiten geleegd worden en ik kreeg het al warm omdat ik dacht dat mijn koffer niet mee was gegaan. Ondertussen was iedereen al weg en daar stonden wij nog te wachten....en ja hoor, de laatste koffer was die van mij! En nu door naar balie 32 om ons te melden voor de ophaaldienst.
Daar zaten we dan eindelijk, in een busje met in totaal 12 personen die allemaal op een ander adres afgezet moesten worden. Ik keek mijn ogen uit toen we wegreden van het vliegveld. Smalle wegen, oude houten huisjes die op instorten staan, spelende kinderen buiten, vrouwen die hun was aan het wassen zijn in een ton met water en een wasbordje, en nog meer huizen die op instorten staan (in Nederland zouden wij er niet eens een stap in durven te zetten omdat we dan al bang zouden zijn dat hij instort met ons erin), koeien die broodmager zijn, nou noem het maar op. Een enorme shock kwam bij ons binnen en we waren nu erg benieuwd naar hoe onze woning eruit kwam te zien. Het werc donker en we waren al een uur onderweg vanaf het vliegveld. Sommigen waren al afgezet in lugubere woningen, en wij kregen het maar warmer en warmer. Waar zouden wij terecht komen?
Na een 2 uur durende rit, en vaak de weg gevraagd te hebben (de taxichauffeur wist ook niet waar het was) kwamen we dan eindelijk aan. Een warm welkom van alle andere vrijwilligers in het huis en tijd om te acclimatiseren. We kregen een korte rondleiding door het huis en heel wat informatie van iedereen. Het was allemaal zo overweldigend, het duurde echt even totdat ik weer normaal adem kon halen. Het huis heeft 10 slaapkamers, 6 boven en 4 beneden. Ik slaap boven. Leuke, aardige, enthousiaste bewoners in het huis. Ondertussen de koffer uitgepakt, klamboe opgehangen etc. Nog even beneden bij de hangmatten wat gekletst en toen naar bed.
De eerste nacht verliep niet zoals gehoopt. Ik was erg moe door de hele reis en alle indrukken dus ik dacht wel goed te kunnen slapen, maar helaas. Ik moet nog erg wennen aan alles hier. Nu mijn eerste officiele blog onder mijn klamboe in bed aan het schrijven. Vandaag een nieuwe dag. We zien wel waar het schip strand. Het zal vast allemaal goed komen!
Liefs uit Paramaribo
-
29 Juni 2014 - 12:44
Pa:
Hallo Meis,
Mooi uitvoerig verslag heb je geschreven. Knap...
Als je dit zo leest, kun je het "filmpje" al voor je zien.
Veel succes met je stage en we lezen je verslagen wel steeds.
Groetjes, Len en Pa... -
29 Juni 2014 - 13:20
Miekje:
Wat een eersten indrukken zeg!!
Gelukkig weer met beide voeten op vaste land!
Fijn om zo snel al iets te kunnen lezen.
Meid toppie van je! !
easy on.. hè. .. komt allemaal vanzelf wel
Tot snel xxx -
29 Juni 2014 - 13:25
Bert Van Emden:
Hoi schatje, een leuk en duidelijk verhaal. Je zult nog wel meer tegen die mentaliteit (rustig aan) en hitte aanlopen de komende weken. Ondanks dat geniet er volop van. Jij gaat een overgetelijke tijd tegemoet.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
29 Juni 2014 - 13:48
Natasja Van Delft:
Hoi tarryn, wat een mooi gedetailleerd verslag. Het komt zeker goed. Daar ben jij mentaal sterk genoeg voor! Ik hoop snel weer een mooi verslag van je te lezen. Heel veel succes, super dat je dit doet!
Groetjes Natasja -
29 Juni 2014 - 14:07
Nancy Van Antwerpen:
Lieve Tarryn,
Wat een indrukken allemaal meid.
Ik vind het zo stoer dat je dit avontuur aan gaat!
Heel veel succes én plezier toegewenst.
Ik wacht nu al op je volgende verslag.
Liefs Nancy xxx -
29 Juni 2014 - 14:31
Naomi:
Hoi stoertje,
Wow wat een verhaal zeg. Je schrijft het zo op en ik zie het voor me.
Je bent een toppertje. Geniet en rustig aan. Xxx Naomi -
29 Juni 2014 - 16:04
Marieke En Dirk:
Heee
Super fijn dat je goed bent aangekomen. We blijven je verhalen mooi volgen.
Super veel plz en geniet er van, dikke kus je buufkes -
29 Juni 2014 - 16:27
Wouter En Julie:
Hee Tarryn!
Nogmaals heel veel plezier, geniet van de mooie ervaringen die je daar tegemoet gaan komen!! Mooi om te lezen, we hopen snel weer van je te horen :)
Groetjes Wout en Julie -
29 Juni 2014 - 16:42
Gonneke Kroezen:
Hai Tarryn, wat snel al , zo,n duidelijk verslag , het was net of ik het zelf meemaakte . Ik kreeg het er ook warm van .
-
29 Juni 2014 - 19:02
Tante Son:
Dag lieverd,
Fijn om alles zo via je blog mee te mogen beleven van je reis. De eerste week zal alles nog heel erg wennen zijn, maar daarna weet je al niet meer beter wat betreft hitte, muggen en vochtigheid.Heel veel succes met je werk en pas goed op jezelf. Dikke kus en knuffels van je oude tante -
30 Juni 2014 - 07:36
Carmen:
Wow Tar, mooi opgeschreven.. zoals anderen al zeggen ik zie het helemaal voor me. Ik ben al benieuwd naar je nieuwe verhalen. dikke kus
-
30 Juni 2014 - 14:28
Anika:
Hoi Tarryn,
Leuk om je ervaring zo te lezen. Eerste indrukken zijn altijd heftig, zoals ik ook kan lezen in je verhaal. Heel veel succes en plezier de komende 2 maanden! Ook ik ben erg benieuwd naar al je verhalen en belevenissen. Liefs! -
30 Juni 2014 - 23:27
Ngoc-Ha:
Haaaai snoes!
Jaja, ik heb het gelezen ;). Wat een leuke schrijfwijze heb jij! Ik heb genoten van je verslag. Spannend joh, maar super leuk én mega stoer! Nou meissie, geniet ervan.
Ik kijk nu al uit naar je volgende verslag :)
Xx NH -
02 Juli 2014 - 18:30
Linny:
Hee Tarryn,
Wat leuk om dit verslag te lezen. En ook erg herkenbaar zeg! Dit gaat een topervaring voor je worden. Het gaat zeker goedkomen met die kracht die jij in je hebt. Geloof in jezelf en geniet ervan meid!
veel liefs van mij!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
