Isadou/Jaw-Jaw en Nickerie/ Bigipan

Daar ben ik weer met een reisverslag die helaas voor jullie wat veel lezen word denk ik. Afgelopen dinsdag had ik mijn verslag van Isadou/Jaw-Jaw bijna klaar totdat ik per ongeluk op een verkeerde knop drukte en mijn hele verhaal kwijt was. Vandaar dat ik nu over 2 trips ga vertellen.

Zaterdag 16 augustus werden wij om 09.00 uur bij ons thuis opgehaald door Venski die ons een privé trip zou geven. Dit kwam omdat de groep die met ons mee zou gaan zich hadden afgemeld wegens ziekte. Gelukkig wilde Venski toch met ons tweeën nog weg gaan. Wij reden rustig weg en stopten onderweg nog om de laatste boodschappen te halen en wat biertjes voor de dagen daar. Onze eerste sanitaire stop was bij een wegrestaurant waar wij even lekker konden zitten en wat hebben gedronken en bakabana hadden gegeten. Ja ja, zelfs ik begin de gebakken banaan te waarderen hihi. Ook werd hier alvast onze lunch gehaald die wij ergens onderweg zouden op smullen. Vervolgens reden wij verder richting het Brokopondo district. Het leuke hiervan was dat Bert nu ook in het gebied kwam waar ik een week heb gezeten om daar vrijwilligerswerk te doen. Tussendoor reden wij langs indianendorpjes en zijn er zelfs 1 doorheen gereden om het van wat dichterbij te bekijken. Venski kon ons veel vertellen over deze dorpjes (kampen). Zo kwamen wij te weten waarom er bij de ingang van sommige dorpjes een soort poort van palmtakken en bladeren was gemaakt. Dit om volgens hen te voorkomen dat er boze geesten binnen zouden treden, zij willen namelijk niet bukken om binnen te komen.
Eenmaal langs de dorpjes reden wij even snel door naar de stuwdam om het Brokopondostuwmeer te bezichtigen. Dit was leuk voor Bert zodat hij het ook in het echt kon zien. Na deze kleine wijziging van route zijn wij een klein stukje terug gereden om vervolgens af te slaan richting Atjoni waar de weg stopt en wij verder naar Isadou zouden varen in een korjaal. Onderweg reed Venski ineens een raar weggetje in en werd dit onze lunchpauze. We hadden lekkere nasi met kip en sambal (lekker in de mond verdriet in de kont zoals Venski zegt). Na deze onderbreking reden wij door naar Atjoni. Naast ons konden wij in de verte de Brownsberg zien. Eenmaal aangekomen in Atjoni zat de bootsman al op ons te wachten. We pakten onze spullen en verplaatste het naar de korjaal. Na ongeveer een half uur varen kwamen wij aan op het vakantie eiland Isadou. Het zag er prachtig uit. Het was een klein eiland met een aantal vakantie woningen maar het was er schoon en prachtig. Nadat wij alle spullen hadden neergezet hadden wij even snel onze bikini en zwembroek aangetrokken en kregen een kleine rondleiding over het eiland van Venski en gingen uiteindelijk richting de sula's en stroomversnellingen om even lekker af te koelen. Bert die had alweer genoeg van het stil zitten en ging even op pad. Uiteindelijk vond hij een kleine pijlstaartrog. Zelfs Venski had die zelden daar gezien dus dit was wel leuk dat juist Bert dit zelf zag. Na hier nog een tijdje gezeten te hebben liepen wij terug om ons te douchen en ben ik even gaan liggen. Venski begon met zijn heerlijke kookkunsten. Deze avond kregen wij Soto soep te eten. Oh wat blijft dat toch lekker! Tijdens het eten maakten Bert en Venski mij al telkens bang over de vogelspinnen die wij zouden vangen om vast te houden en eventueel op ons gezicht te zetten. Het griezelde al helemaal door mijn lichaam bij alleen de gedachten ervan. Maar het moment kwam toch echt daar, het foto toestel werd erbij gepakt, de zaklamp ging mee, en daar liepen wij dan richting de boom waar de grootste tarantula van het eiland te vinden was. Het was inderdaad een groot vrouwtje. Venski wist dat het een vrouwtje was omdat deze groter zijn, meer haren op hun poten hebben en grotere spinnentepels. Ik kreeg overal de kriebels en dacht toen dat ik echt noooit van mijn leven zo'n spin aan zou raken, laat staan op mijn gezicht te zetten. Thuis word ik al gek van een klein spinnetje en roep dan Bert om hem weg te halen anders dood ik dat beest zelf haha. Maar met deze gaat dat iets minder makkelijk ga ik vanuit. Venski had er een takje bij gepakt om zo de spin te kunnen pakken. Het takje was uit voorzorg. Bij de eerste aanraking valt het het takje in dit geval gelijk aan. Hierna probeerde Venski haar rustig te pakken maar ze wilde niet. Ze liep hoger in de boom waardoor wij uiteindelijk door liepen naar een andere boom om de kleinere (nog groot genoeg als je het mij vraagt) spin te vangen. Dit was een mannetje. Hij kreeg hem te pakken en had hem eerst rustig gemaakt voor ons. Hierna kreeg Bert uiteraard de eer om als eerst de spin te pakken hihi. Hij had er helemaal geen moeite mee en zette hem nadat hij hem over zijn arm had laten lopen zo op zijn hoofd. Zijn ogen open en lachen op de foto. Hierna was ik dan aan de beurt. Angstzweet over mijn hele lichaam, mijn handen trilden verschrikkelijk en ik durfde bijna niet te bewegen. Nadat hij over mijn arm had gelopen moest ik even bijkomen. Uiteindelijk had ik met Venski afgesproken dat hij de spin op mijn gezicht mocht zetten maar ik wilde het niet zien. Ik kneep mijn ogen en lippen dicht en was aan het wachten. Daar voelde ik hem, hij liep door naar boven. Ik gilde binnensmonds en hield mijn adem in. Gelukkig haalde Venski hem weer eraf en stond ik nog erger te zweten en te trillen met mijn handen dan daarvoor. Maar wat voelde dat als een overwinning zeg! Hierna zette Venski de spin weer terug in de boom en liepen we terug naar onze eet/hang/keukenplek om een biertje te drinken, bij te komen, foto's terug te zien en om vervolgens naar bed te gaan. Wat een eerste avond!

Zondag 17 augustus was het ontbijt om 08.30 uur. Venski had een lekker ontbijt gemaakt waar wij heerlijk van smulden. Na het ontbijt hebben wij ons klaar gemaakt voor een korte boswandeling. Om 10.00 uur gingen wij naar de overkant en begonnen aan onze boswandeling. Wij kregen veel informatie over de natuur en de beesten die wij tegen kwamen. Ik heb in mijn leven nog nooit zulke grote mieren gezien als daar! Een heel nest met mieren van 2 a 3 cm! Allerlei termietennesten kwamen wij tegen. Wij kregen informatie over verschillende boomsoorten en hoe je kunt overleven in de jungle en welke planten/ bomen dan goed voor je zijn. Wij hebben verschillende dingen geproefd zoals maden, kokosplant en iets wat zuur was en goed om vocht binnen te krijgen maar helaas zijn wij hier de naam van vergeten. Na ongeveer anderhalf uur werden wij weer opgehaald en hadden wij een aantal uren vrij im te besteden. Bert en ik zijn even lekker het water in gegaan, daarna hebben wij gegeten en hierna hebben wij even gerust en wat gelezen. Om 17.00 uur gingen wij naar de overkant naar het dorpje Jaw-Jaw (jou-jou). Jaw-jaw is een traditioneel Saramaccaner transmigratie dorpje met ongeveer 500 inwoners. De ouderen kwamen hier in 1964 terecht toen het dorp Lombe onder water kwam te staan bij het vollopen van het Brokopondostuwmeer. Voordat dit stuwmeer volliep met water stonden er ongeveer 30 dorpen. De mensen uit deze dorpen moesten hun hel ergens anders zoeken. Hierdoor zijn er op diverse plekken in het land deze nieuwe transmigratie dorpen ontstaan. Wij kregen een rondleiding van de lokale gids Doris. Een erg vriendelijke en open man aan wie je alles kon vragen. Het dorp liep verder door dan wij verwacht hadden. Wassende vrouwen bij het water, met emmers en pannen op hun hoofd lopen zij weer rustig het dorp in en spelende kinderen door het dorp op hun blote voetjes viel ons naast de kleine houten hutjes en primitieve keukentjes erg op. Het was een erg bijzondere rondleiding en wij zijn allebei blij dat wij ook dit stukje cultuur van Suriname hebben mogen zien. Om 18.30 was de rondleiding afgelopen en werden wij weer naar Isadou gebracht om lekker aan tafel te schuiven. Kip met gekookte en gebakken cassave en natuurlijk de vitamine p erbij (sambal). Na het eten zijn wij in het donker een korjaal ingestapt en gingen wij op zoek naar kaaimannen. Dit vond ik ook erg leuk voor Bert want ook dit kon hij dan zelf mee maken en zien. Ondertussen konden wij enorm genieten van de prachtige sterrenhemel. Wij hadden een aantal kaaimannen gezien en gingen toen terug naar het eiland. Voordat ik het wist zei Venski dat wij nu de grote spin die gister niet gelukt was om te vangen zouden pakken. Dus net als gister schoot de angst weer in mijn lichaam. Het was hem gelukt en ik werd gek van het zien van die harige grote poten en de afmeting van dat beest. Zo groot als mijn hand! Nou om jullie het hele voorproces wat ik al vertelt heb te besparen, is het mij dan eindelijk gelukt om ook die grote spin over mijn gezicht te laten lopen. Ik stond stijf van de zenuwen! Hierna weer terug gelopen en nog genoten van een rustige avond en lekker op tijd naar bed gegaan.

Maandag 18 augustus stond ik op met spierpijn in mijn bovenlichaam door de spanning van gisteravond. Het was een bewolkte ochtend maar wij wilden nog steeds een aantal foto's op het eiland maken. Dit gelukkig gelijk gedaan want niet lang daarna begon het enorm hard te regenen. Het eiland kreeg flinke waterplassen en Bert en Venski namen zelfs een regenwaterdouche wat hard uit een regenpijp kwam stromen. Doordat het zo hard aan het regenen was konden wij ook niet gaan vissen, wat wij eigenlijk van plan waren. Helaas pindakaas. We hebben maar wat gelezen, gegeten en onze spullen uiteindelijk gepakt voor de terugreis naar Paramaribo. In onze korjaal zaten wij over het algemeen droog, af en toe wat regendruppels maar dit was juist lekker verkoelend. Eenmaal aangekomen bij Atjoni reden wij weer verder met de auto. Tussendoor hebben wij even een sanitaire stop bij Berg en Dal gemaakt. Hier konden wij ook gelijk even kijken waar men dus kan ziplinen, kajakken, zwemmen, een wandeltocht maken. Nou ja een groot adventure centre is het. Na onze plaspauze zijn wij aan een stuk door naar paramaribo gereden. Hier werden wij afgezet door Venski en hebben wij weer de nodige wasjes etc gedaan voor de volgende trip. Leonie en Jori (oud huisgenootjes van de Mozartstraat) vroegen aan ons of wij al plannen hadden omtrent het eten. Dit hadden wij nog niet en zijn toen gezellig met z'n vieren uit eten geweest bij JiJi's.

Dinsdag 19 augustus hebben Bert en ik weer een luie dag gehad om even ij te komen van de afgelopen trip en om ons weer voor te bereiden voor de volgende trip. Vandaag begon de dag zonder stroom en internet. Wij hoopten dat dit in ieder geval in de middag verholpen was want wij hadden een skype afspraak staan omtrent de vloer van onze woning. Om toch maar even eruit te zijn geweest zijn wij naar de stad gegaan om op zoek te gaa naar kookboeken voor mama en nieuwe leesboeken voor Bert en mij. Helaas was het aanbod aan kookboeken niet erg groot maar het is toch gelukt wat te vinden. Toen wij terug kwamen uit de stad hebben wij nog gewacht op internet bij ons thuis en wat gegeten. Helaas was er nog steeds geen stroom dus konden wij ook nog niet skypen. Uiteindelijk begon het ook nog eens erg hard te regenen en hebben bert en ik de taxi gepakt om naar het Marriot hotel te gaan en daar te gaan skypen in de lobby. Toevallig had ik Leonie gesproken en vertelde zij mij dat daar wel internet was. Zij was daar gaan zwemmen en ik wist gelukkig nog het wachtwoord van hun wifi. Na onze skypesessie gingen wij weer naar huis en hadden wij ons klaar gemaakt om uit eten te gaan. Wij hadden weer heerlijk gegeten! Toen wij thuis kwamen hebben wij nog even onze spullen ingepakt voor de volgende trip en zijn toen op tijd naar bed gegaan want de wekker zou weer om 04.30 uur gaan.

Woensdag 20 augustus werden wij om 04.45 wakker gebelt door de chauffeur van onze taxi die ons naar nickerie zou brengen. Gelukkig belde hij om te vragen waar onze straat ongeveer zat want als hij dit niet had gedaan lagen wij nog te slapen terwijl hij toen voor de deur stond. Bert zijn wekker deed het blijkbaar niet anders waren wij al wakker geweest. Enfin, om 05.00 uur zaten wij in het taxibusje en haalden wij nog andere mensen op die ook naar nickerie zouden gaan. Om 09.00 uur kwamen wij aan in Nieuw Nickerie. Aangezien wij pas om 12.00/12.30 uur opgehaald zouden worden moesten wij ons even vermaken in deze tweede stad van Suriname. Wij liepen een rondje door het stadje heen en door de markt. Helaas was het centrum niet erg groot en waren wij er zo doorheen. Wij zijn toen maar koffie gaan drinken in een hotel. Na deze break besloot Bert om toch even naar de kapper te gaan. Wij hadden er tijdens ons rondje namelijk 1 gezien. Nou daar kwamen wij dan aan bij een chinees vrouwtje die niet eens Nederlands kon. Bert probeerde het in het Engels duidelijk te maken en gelukkig begreep de vrouw het. Het fijne aan bert zijn haar is dat er niet veel fout kan gaan met een tondeuze haha. Nou zo gezegd zo gedaan. Zijn haren weer lekker kort en wij weer terug naar het hotel om daar maar even de krant te lezen en nog even van hun wifi gebruik te maken. Om 12.30 werden wij dan eindelijk door meneer Kasidi opgehaald en wij haalden mevrouw Kasidi op die nog even de laatste boodschapjes had gehaald voor onze tijd op Bigipan. We reden richting het water om vanuit daar met een korjaal verder te gaan. Hier gingen wij verder met Gerda Kasidi en haar zoon Sergio. Vanuit de Nickerie rivier moesten wij onze korjaal even optillen vanuit het water over een heuveltje om daarna weer verder te varen door het moeras heen. Tijdens deze rit hebben wij verschillende vogelsoorten gezien en zelfs weer kaaimannen gespot. Toen wij bijna aan het eind van het moeras aankwamen zagen wij al een soort van opening naar Bigipan. We kwamen uit het moeras en daar zagen wij een groot meer (tevens ook de betekenis van Bigi pan) met ongeveer 8 huisjes op het water. Het was prachtig om te zien en wat een rust daar zeg. Toen wij aankwamen bij ons huisje begon Gerda voor ons vleesbroodjes en pasteitjes te bakken. Deze hadden wij heerlijk op zitten smullen onder het genot van een drankje en gezellig kletsen met elkaar. Toen onze buiken weer wat gevuld waren mochten bert en ik gaan kajakken. Ik had dit nog ooit gedaan en kreeg dus een spoedcursus van bert. Gelukkig was het minder moeilijk dan ik had gedacht maar toch wel zwaar voor de armspieren. Ik vond het erg leuk om te doen. Gelukkig was het water rustig en kon ik hierdoor goed oefenen. Na een rondje gemaakt te hebben ben ik ermee gestopt en ging bert nog even langs alle huisjes. Toen hij terug kwam hebben wij weer gezellig zitten kletsen , et onze kokkin en gids en stapten om 17.00 uur weer even in de korjaal om op zoek te gaan naar rode ibissen en andere vogelsoorten. Maar ook om nog meer van bigipan te kunnen zien. Het weer zag er erg dreigend uit en het werd maar donkerder en donkerder. Wij zouden eigenlijk nog ergens gaan zwemmen en een modderbad nemen maar toen bij bliksemschichten zagen vonden wij het toch verstandiger om terug naar "huis" te gaan. We kwamen aan bij de steiger en waren net op tijd want de hevige regenbuien en onweer brak los. Bert had nog even een regendouche genomen en wij zijn toen nog even lekker in onze hangmat gaan liggen en hebben wat gelezen totdat onze heerlijke avondmaal op tafel stond. We hadden heerlijk vis met rijst en kip en gegeten. Daarna gewoon lekker gekletst en gedronken en zijn om 22.30 uur maar gaan slapen. Het was tenslotte al een lange dag voor ons geweest. Het heeft de hele nacht nog doorgeregend maar gelukkig hadden wij een stuk zeil wat de regen en de harde wind tegenhield.

Donderdag 21 augustus zaten wij om 08.00 uur te ontbijten. Bert is daarna weer even gaan kajakken en ik ging niet mee want het was nog erg hard aan het waaien en het meer was daardoor een stuk onrustiger dan de dag daarvoor. Toen hij terug kwam heb ik ook mijn bikini aangetrokken en zouden wij eigenlijk nu het modderbad nemen maar wij zijn toen uiteindelijk gaan vissen. Dit vonden wij veel specialer en leuker om te doen dan te zwemmen. We hadden aan aantal verschillende vissen gevangen en waren erg blij met onze vangst. We brachten de vis terug naar onze kokkin en mochten de vissen ook zelf schoonmaken. Wij hebben nog nooit zulke verse vis gegeten hihi en het was heerlijk! Na lekker gegeten te hebben moesten wij snel opruimen en inpakken want het was al bijna 13.00 uur en toen moesten wij echt vertrekken omdat wij om 14.00 uur de taxi weer hadden gereseveerd om terug te gaan naar paramaribo. Om 13.40 kwamen wij aan en bedankten familie Kasidi voor de gastvrijheid en de geweldige trip. We stapten in de taxibus die al bijna een half uur op ons aan het wachten was. Vrij snel waren wij weer in slaap gevallen in de bus totdat wij bij een district controlepost kwamen. Hier werd er gevraagd naar ons paspoort. Echter hadden wij deze niet mee. Bert gaf dit aan en die politie commandant vond dit natuurlijk een mooi idee om erop in te gaan. Om een lang verhaal kort te maken werden wij bijna aangehouden en moesten wij daar blijven totdat er iemand met onze paspoorten zou komen zodat wij konden laten zien dat wij legaal in het land zijn. Hoe die paspoorten daar kwamen interesseerde hen niks dat moesten wij zelf maar uit zoeken. Toen ik hoorde dat wij werden aangehouden kwam bij mij de paniek. Daar sta je dan in een of ander gehucht in Suriname. Maar na een tijd gepraat te hebben en excuses aangeboden te hebben mochten wij gelukkig alsnog door naar paramaribo. Eenmaal aangekomen in paramaribo zijn wij lekker thuis gebleven en hebben wij restjes van afgelopen week en wat vis van de trip gegeten. Toen vroeg naar bed want wij waren doodop.

Vrijdag 22 augustus begon de dag rustig. Na een deel van deze blog te hebben geschreven zijn wij naar de stad gegaan en hebben wij lekker de toerist uitgehangen. Even de bezienswaardigheden van paramaribo aan Bert laten zien en lekker geluncht bij Zus&Zo. Vanuit hier nog even naar de Hermitage Mall gegaan en daar heeft Bert nieuwe schoenen gekocht en hebben wij een lekker smoothie gedronken. Vanavond naar Zanzibar om lekker cocktails te drinken samen met Jori en Leonie en morgen naar de stad wat souvenirs etc halen en uit eten bij de Garden of Eden, de besteThai van Paramaribo! Dan waarschijnlijk alvast wat spullen inpakken voor de terugreis maar ook nog voor onze dagtrip naar de Brownsberg wat wij zondag nog even gaan doen. Het verslag daarvan zal ik of zondagavond nog typen en anders maandagmiddag om de tijd op het vliegveld door te komen. Ja ja dan is het zover, maandagavond vliegen wij weer terug naar het koude vieze kikkerlandje waar wij dinsdagochtend dan eindelijk weer aan zullen komen. Bert na 3,5 week en ik na 2 maanden. De tijd is voorbij gevlogen!

Liefs Tarryn